Na 11 września zaplanowany jest wielki protest pracowników ochrony zdrowia i ich manifestacja w Warszawie. Jednym z głównych postulatów jest podwyżka wynagrodzeń do średniej unijnej. W wielu miejscach w kraju od kilku dni protestują już ratownicy medyczni. Wielką akcję protestacyjną popierają m.in. organizacje szpitalne. – Dyrektorzy szpitali są za wzrostem inwestycji w ochronę zdrowia, za poprawą koordynacji, natomiast jest to trudne, gdy większość instrumentów płacowych jest odbierana dyrektorom i regulowana w inny sposób – mówi Jarosław Fedorowski, prezes Polskiej Federacji Szpitali.
W Polsce jest obecnie ok. 1,5 tys. zespołów ratownictwa medycznego, a pracuje w nich ponad 10 tys. ratowników medycznych. W ramach trwającej od kilku dni akcji protestacyjnej domagają się oni podwyżki wynagrodzeń, ale to niejedyny ich postulat. Chcą także umów o pracę oraz uchwalenia ustawy o zawodzie ratownika medycznego. Protestujący ratownicy medyczni domagają się m.in., aby zespoły ratownictwa medycznego były działalnością leczniczą z zakresu stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych plus przychodów wynikających z pracy w nocy i w dni świąteczne. Obecnie traktowani są jako „inny zawód medyczny”, co ma wpływ na sposób ich wynagradzania. Ratownicy chcą także dobrej ustawy o ustalaniu minimalnego wynagrodzenia w ochronie zdrowia, ustawy o samorządzie i zawodzie ratownika medycznego oraz jasno określonych zasad włączenia dodatku ministra zdrowia do podstawy wynagrodzenia. Stworzenie samorządu zawodowego ma sprawić, by głos ratowników był bardziej słyszalny i aby mogli wpływać na decyzje dotyczące ich grupy zawodowej.
Swoje niezadowolenie z warunków płacy i pracy ratownicy wyrażali już na początku wakacji, a od pierwszych dni września do akcji przyłączają się kolejne zespoły. Załogi karetek masowo korzystają ze zwolnień lekarskich lub wypowiadają umowy. W efekcie brakuje karetek z załogą, które mogą wyjechać do chorego. Największy problem jest w Warszawie, gdzie kilka razy w zastępstwie pogotowia ratunkowego interweniował śmigłowiec Lotniczego Pogotowia Ratunkowego.
– Myślę, że możemy spodziewać się kolejnych strajków i postulatów o podwyżki ze strony różnego personelu medycznego – mówi agencji Newseria Biznes Jarosław Fedorowski. – Dyrektorzy szpitali są za wzrostem inwestycji w ochronę zdrowia, za zmianami w koordynacji systemu opieki zdrowotnej. Jednak znaleźli się w trudnej sytuacji, bo większość instrumentów płacowych jest im odbierana i regulowana w inny sposób. W efekcie nie mogą oni wykorzystywać narzędzi płacowych w zarządzaniu, a są to bardzo istotne instrumenty w rękach menedżerów.
Jak podkreśla, należy wypracować taki mechanizm, w którym nastąpi wzrost wynagrodzeń dla szpitali za świadczenia medyczne, a dyrektorzy będą mogli przeznaczyć te fundusze w znacznej części na wynagrodzenia dla personelu.
Organizacje szpitalne popierają zaplanowaną na sobotę 11 września akcję protestacyjną pracowników ochrony zdrowia. Wśród postulatów organizatorów są m.in. zmiana ustawy o wynagrodzeniach, zrównanie ich poziomu do średnich stawek unijnych czy odbiurokratyzowanie pracy medyków.
– Od lat znaczna część świadczeń zdrowotnych jest wyceniana poniżej kosztów. Negatywnie wpływa to na wynagrodzenia pracowników. Ostatnie decyzje płacowe Ministerstwa Zdrowia destabilizują system wynagrodzeń, antagonizują grupy zawodowe w ochronie zdrowia, utrudniają pracodawcom możliwość zarządzania płacami – podkreślili w liście otwartym przedstawiciele organizacji szpitalnych, m.in. Polskiej Federacji Szpitali, Ogólnopolskiego Związku Pracodawców Szpitali czy Naczelnej Rady Lekarskiej.
Jak wskazują, mechanizmy wprowadzone w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu w ochronie zdrowia spowodowały, że niektórym grupom zawodowym podniesiono płace, a inne pominięto. Nowymi regulacjami zawiedzeni są ratownicy medyczni, pielęgniarki, szpitalni fizjoterapeuci czy pracownicy laboratoriów.
– W nowych przepisach zapomniano o podwyższeniu wynagrodzeń pracownikom medycznym zatrudnionym na kontraktach i innych umowach cywilnoprawnych. W niektórych szpitalach to większość zatrudnionych. Pominięto pracowników administracji i obsługi technicznej – często wysokiej klasy specjalistów. Nie przewidziano podwyżek dla pielęgniarek oddziałowych, ordynatorów, koordynatorów, kierowników pracowni itp. – wymieniają przedstawiciele szpitali. – Publiczne szpitale w Polsce finansowane przez NFZ nie są w stanie sprostać oczekiwaniom płacowym grup zawodowych pominiętych w ustawie. Wbrew informacjom z Ministerstwa szpitale nie otrzymują środków finansowych na ten cel. Zaspokojenie ww. oczekiwań ze środków własnych to dla większości szpitali pogorszenie wyniku, zadłużanie się, niewypłacalność, widmo likwidacji.
Stąd apel o wzrost finansowania szpitali i dostosowanie wyceny świadczeń do kosztów.
Zdaniem Jarosława Fedorowskiego kwestie wynagrodzeń to niejedyne wyzwanie stojące przed dyrektorami szpitali.
– Największym wyzwaniem w opinii dyrektorów szpitali jest koordynacja działań podstawowej opieki zdrowotnej, ambulatoryjnej, szpitalnej, ale też rehabilitacji długoterminowej – dodaje prezes Polskiej Federacji Szpitali. – Z tym wiąże się wiele innych rzeczy, także sprawy finansowe i kwestie wynagrodzenia personelu. Ale uważamy, że dobra koordynacja i tworzenie dużych konsorcjów, gdzie będzie określona współpraca różnych podmiotów, pozwoli też m.in. na wzrost wynagrodzeń. W takie właśnie organizacje warto inwestować pieniądze i to będzie dobra inwestycja w zdrowie naszego społeczeństwa.
